M-e-e P-e-d

ชายหนุ่มแห่งชะตากรรม๑.เป็นเช่นนี้บ้างไหม-สหายรักยามลมพักแรงโหมที่โถมใส่กิ่งก้านไม้แกว่งกวัดระบัดใบก็ทันใดนิ่งงันในทันทีในทีนั้นเธอนั่งเอนหลังพักมองดอกน้อยพร้อยพรักหลายหลากสีพลันก็ความงามงด-บทกวีปรากฏทีละบทความงดงามตราตรึงอยู่ในดวงนัยน์ตาตรึงตราดวงกมลอยู่ล้นห

นิรันดรเก็บความงดงามแห่งความรักเพื่อจำหลัก ณ ใจดวงไกลห่างก่อนเท้าก้าวแรกจะแยกทางสู่ความว้างเวิ้งหล้า--อนาคตเก็บภาพเธอไว้ในใจฉันคงมั่นวันหน้าจะปรากฏทางเธอฟ้าครามจงงามงดแทนทดรักนั้น--นิรันดร....

แรมนราฯ๑).ฟ้าดำด้วยดึกอันลึกลับมืดจับแผ่นฟ้าแล้วทาทั่วโลกตกอยู่ในความเงียบอันน่ากลัวหมองหมองมัวมัวอยู่ทึมทึมเหมือนเธอตื่นในวันคืนฝันร้ายที่ความตายยิ้มเยียบอยู่เงียบขรึมเหมือนเธอหลับในคืนวันขื่นซึมกับเสียงบึ้มตูมตามประจำวันนาตาชา-คืนแรมนราฯช่างน่าพรั่นยังอีกนานกว่าจันทร์จะเต็

กิ่งกมล๑).ตรงเส้นที่แยกฟ้าออกจากโลกลมโยกเมฆขาวจนกราวฟ่อนเป็นเส้นเรียบราบระนาบนอนตัดซ้อนกลมกลืนเป็นผืนเดียวบรรจบเส้นแบ่งรุ้งแวงพาดเลียดดาดพรายคลื่น - ฟ้าผืนเขียวปีกบางกางผกเจ้านกเปรียวโฉบเลี้ยวเฉี่ยวเวียนเฉวียนเรือ๒).กิ่งกมล-มีเหตุผลใดหรือที่ควรเชื่อ?โมกหอมกิ่งสานไขว้ก้านเค

นิพพานในร้านหมี่เป็ดศิริวัฒน์๑).แป้งในถังนวดคือแป้งขาวขาวกับไข่ไก่อยู่ในถังสแตนเลสใบเขื่องเป็นงานไข่กับแป้งใช้แรงเปลืองปฐมบทหมี่เหลืองศิริวัฒน์!แล้วจึงมือสองข้างจ้วงกลางแป้งโถมด้วยแรงวัยหนุ่มขยุ้มอัดกวนบี้คุ้ยกำขยำยัดด้วยกล้ามเนื้อทุกมัดเข้าจัดทำจนเป็นแป้งเนื้อเดียวอันเหนียวนุ่มขณะเหงื่

การมาถึงของข่าวร้ายเสมือนการมาถึงของข่าวร้ายขณะเราย่างกรายบนทรายขาวคลื่นโยนฟองละอองฟ่องจะท่องดาวแต่ละคราวคาวเค็มเต็มละอองเสมือนว่าข่าวร้ายได้มาถึงพร้อมเสียงอึงอลคลื่นคืนฟ้าหมองไหวเสียงพลิ้วทิวคลื่นขื่นทำนองมาซบหาดมาสาดฟองเพื่อฟูมฟายมาซบความรู้สึกอันลึกลับมาซับความสับสนฉงนฉงายคล

แสงพลอยไล่แสงมาทีละน้อย-ทีละน้อยจนเรื่อรางพร่างพร้อยด้วยพลอยแสงอาบขอบฟ้าหล้าโลกจนโชกแดงก่อนจะแต่งแสงฉาดฉานดาดฟ้าฟ้าฉาดสาดแสงมาแต่งโลกคลี่เปลวห่มเหวชะโงกโตรกผารินสางรางแสงจนแจ้งตาระบายบ่าแสงรี่ด้วยสีพลอยเช้าแล้วคนดีของชีวิตยอาทิตย์ผลิบานและสานสร้อยทรงกลดสุกปลั่งยั้งคอยนิ่งลอย

งามเศร้าผู้หญิงดวงตาเศร้าเธอทอดเงาเหงาโศกทาบโลกกว้างเป็นเพียงเงาหนึ่งเดียวแสนเปลี่ยวร้างเวิ้งว้างกลางโลกที่โศกซมผู้หญิงดวงตาเศร้าแผ่วเบาเสียงใจเธอไห้ห่มยิ้มโศกสีซีดเธอกรีดตรมประพรมแต่งแต้มบนแก้มงามงามหนองามเศร้างามเหงาเย้าใจเกินใดห้ามฉันสบตาอาภัพดวงวับวามเห็นแต่ความเศร้าโศกค

ผ้าไหนหนอจะซับดวงเนตรขลับระยับสุกตาเธอที่เอ่อรุกนั้นน้ำตาที่บ่าออมือนี้ที่ปาดป้ายคือมือชายสีมอมอกรำงานกรำทุกข์พอก็กร้านอยู่ก็เห็นกันเห็นว่าน้ำตาเธอนั่นแหละเออน้ำตาจันทร์หยาดค้างอยู่เงียบงันณ หัวใจใบหญ้าเขียวรอแผดของแดดแรกจะชำแรกเป็นลำเรียวผ่านพงอันทึบเทียวลงยอดหญ้าอันล้

วันล่วงคืนแล้วล่วงอีกช่วงวันเป็นเดือนผันเคลื่อนที่เป็นปีเปลี่ยนโลกผ่านการรับแสงล้านแรงเทียนและล้านน็อตแรงเฆี่ยนกระแสลมเป็นโลกที่กร่อนกะเทาะอยู่ทุกเมื่อล้านริกเตอร์ยวบเนื้อโลกขย่มคลื่นที่กราวเกรียวด้วยเกลียวคมก็ข่มเขี้ยวคลื่นลงผืนทรายโลกกระเทาะเช่นนี้ - ล้านปีมาทั้งห่าฝนสานล้านล้านส