M-e-e P-e-d

คนคือคน บทกวีคือบทกวี คนเขียนกวีคือกวี กวีเขียนบทกวี บทกวีไม่ใช่ตัวกวี แล้วรางวัลคืออะไรถึงยิ่งใหญ่กว่าวิญญาณกวี

ขอบคุณครับพี่ ที่มาชี้แจงกรณีบทสัมภาษณ์ของแต่ละคน


ส่วนข้อ3นั่น  แหะๆ 


ผมจะไปกทม.หลายวันอยู่ครับ(พับผ่าสิ ดันต้องขึ้นช่วงประกาศผลซีไรต์) เดี๋ยวกลับมาจะพูดคัยกันนะครับพี่


อันนี้มาประทับรอยไว้ก่อน  ว่าเข้ามาอ่านแล้วครับ

ด้วยความเคารพ-รักเสมอ

พี่วรภบอกว่า

"หรือจะปฏิเสธว่า ‘กรรมการซีไรต์ 2 ท่านนั้น’ ไม่ได้เป็นกรรมการ ‘เครือข่ายนักเขียนฯ’"

ในทางนิตินัย หรือลายลักษณ์อักษร ยากที่จะปฏิเสธข้อกล่าวหานี้โดยแน่แท้ครับ กรรมการทั้งสองเคย "มีชื่อ" เป็นกรรมการ "เครือข่ายนักขียนฯ" จริง
แต่ยาวนานแค่ไหนไม่รู้...

เหมือนที่ผมเองก็ "เคยเป็น" ถึงรองประธานฝ่ายวิชาการ แน่ะ สุภาพ พิมพ์ชน ก็เคยเป็น ภาคย์ จินตนมัย (ที่ส่งซีไรต์ปีนี้ด้วย) ก็เคยเป็น จรูญพร ปรปักษ์ประลัย ก็เคยเป็น พิเชฐ แสงทอง ก็เคยเป็น กระทั่งพี่วุฒิ - เริงวุฒิ มิตรสุริยะ ก็เคยเป็น ที่ว่ามา ตำแหน่งเดียวกันทั้งหมดแหละครับ

และผมเชื่อว่าในทาง "พฤตินัย" นั้น พี่วุฒิ ผม พี่พิเชฐ และสุภาพ (อาจรวมถึงรองประธานทั้งหมด) คงไม่เคยเข้าร่วมประชุมอะไรกับทางเครือข่ายฯ เลยสักครั้ง ยกเว้นวันเปิดตัว (ซึ่งบางคนก็ไม่ได้มา)

ไม่เชื่อ พี่ลองถามพี่เริงวุฒิดูก็ได้ ผมว่าไม่น่าจะแตกต่างกับผม สุภาพ หรือพี่พิเชฐนัก

ถ้าเป็นองค์กรอื่นข้างนอก การไม่เข้าร่วมประชุมเลยแม้สักครั้ง อาจทำให้สมาชิกภาพขององค์กร รวมถึงตำแหน่งกรรมการสิ้นสุดลงแล้วก็ได้ จนแล้วจนรอดถึงป่านนี้ ผมยังไม่รู้ว่าผมยังเป็นรองประธานฝ่ายวิชาการอยู่หรือเปล่า เขายังอนุญาตให้ผมเป็นหรือเปล่า...

ตอนไปมีชื่อในตำแหน่งดังกล่าว
ผมได้รับการติดต่อให้เข้าร่วมกับเครือข่ายผ่านใครสักคน ซึ่งผมเองก็จำไม่ได้แล้ว ซึ่งผมได้พิจารณาแล้ว เห็นว่าเป็นเจตนาในการรวมกลุ่มของคนวรรณกรรมที่ดี ๆ ต้องการขับเคลื่อนวงการวรรณกรรมด้วยกิจกรรมอันเป็นความริเริ่มประการต่าง ๆ
นอกเหนือจากองค์กรทางวรรณกรรมอื่น ๆ ที่มีอยู่แล้ว

และแน่นอนเป็นเรื่องของคนหนุ่ม ๆ ที่ควรค่าแก่การสนับสนุนส่งเสริม

ผมจึงบอกเขาไปว่า ถ้าหวังว่าจะได้ "ตัว" ไปช่วยงานอาจจะลำบาก แต่ถ้าคิดว่าจะเอา "ชื่อ" ผมไปใช้ เพื่อเพิ่มความคึกคัก และทำให้เห็นว่าเครือข่ายมีแนวร่วมทุกภาคส่วนอย่างกว้างขวาง ผมก็ยินดี...

นี่คือที่มา... (เข้าใจว่าเครือข่ายเองก็เคยติดต่อกลุ่มคลื่นใหม่ให้เข้าร่วมด้วย)

ผมคิดว่าโดย "พฤตินัย" ผมหรือพี่วุฒิ หรือ พี่พิเชฐ แม้สุภาพเอง ก็ไม่เคยสร้างประโยชน์อะไรให้เครือข่ายเท่าไหร่นัก
(จนกระทั่งเครือข่ายต้องตัดหางปล่อยวัดโดยปริยาย) และยิ่งไม่ต้องพูดถึงการได้รับประโยชน์โภชน์ผลใด ๆ
ที่เนื่องอยู่กับกิจกรรมของเครือข่ายด้วย

นอกจากผมแล้ว เผลอ ๆ คนอื่นๆ อาจ "มีชื่อ" ติดเข้าไปในเครือข่ายแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรนักเลยก็ได้ เหมือนที่ลงชื่อเรียกร้องกับประชาคมคราวนี้แหละครับ
ผมทราบว่าบางคนก็ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยด้วยซ้ำ

เรื่องทำนองนี้ ผมอยากยกตัวอย่างในส่วนของผมให้ฟังต่อ ถ้าจำไม่ผิดเมื่อไม่นานมานี้ ผมมีชื่อเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ "กองทุนปราศ ราหุล" ด้วยคนหนึ่ง ซึ่งนั่นคงเป็นความไว้วางใจที่พี่กานติ พี่ดวงแก้ว พี่มาโนช ครูไก่ รมณา ที่มีต่อผม มากกว่าอย่างอื่น ผมมารู้เรื่องนี้เมื่อมีใครสักคนบอกผมว่า
ท้ายเล่ม "เสรีภาพในกล่องของขวัญ" ฉบับพิมพ์กับสยามอินเตอร์บุ๊ก
มีรายชื่อของผมปรากฏเป็นคณะกรรมการกองทุนปราศ ราหุลอยู่ด้วย (ซึ่งถือเป็นการให้เกียรติที่ผมยังระลึกได้จนบัดนี้)

อย่างไรก็ตาม การ "มีชื่อ" อยู่ในตำแหน่งตรงนั้น ในทาง "นิตินัย" ผมย่อมปฏิเสธไม่ได้เลย

แต่ในทาง "พฤตินัย" ผมสามารถพูดได้ว่า ผมไม่เคยทำประโยชน์อะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้กับ กองทุนปราศ ราหุล เลย และผมเองก็ไม่ได้รับประโยชน์โภชน์ผลใด ๆ กับตำแหน่งดังกล่าวด้วย

ย้อนเวลากลับไป ถ้าจับพลัดจับผลูปีนี้ ผมได้เป็นกรรมการซีไรต์ไปกับเขาด้วยคนหนึ่ง และถ้าผมเลือกงานของพี่กานติ หรือของครูไก่ ผ่านเข้ารอบสุดท้าย เผลอ ๆ อาจมีใครสักคนเอาความเป็นคณะกรรมการกองทุน ปราศ ราหุลของผม มากล่าวหาว่าผมเล่นพรรคเล่นพวกด้วยก็ได้ (มันพวกเดียวกันนี่หว่า)

(ผมดีใจที่ในปีซึ่ง "ที่ซึ่งขุนเขาทะลุเมฆ" ของพี่กานติ และ "WAR เรามีพระเจ้าคนละองค์" ของพิเชษฐ์ศักดิ์ โพธิ์พยัคฆ์ เข้ารอบสุดท้าย มีงานพี่วรภด้วย โดยมีพี่พิเชฐ เป็นกรรมการ ไม่มีใครตั้งเรื่องเล่นพรรคเล่นพวกขึ้นมาให้ต้องป่วนปั่นลั่นทุ่งขนาดนี้-ทั้งที่ "โดยรูปการณ์" เขาย่อมทำได้ เพราะพี่การติก็รู้จักสนิทชิดเชื้อกับพี่กานติ และเป็นรุ่นพี่ละแวกหน้ารามของพิเชษฐ์ศักดิ์)

อันนี้เป็นการเล่าสู่กันฟังครับพี่ ส่วนจะฟังขึ้นไม่ขึ้น เป็นแนวเทียบที่ใช้ได้หรือไม่ได้ ก็สุดแท้แต่ใจแล้วแหละครับ ว่าตั้งเรื่องนี้เป็นประเด็นขึ้นมาด้วยฐานคติแบบใด

ผมขอ "เคลียร์" เรื่องนี้เรื่องเดียว
เพราะเป็นเรื่องเข้ามาใหม่ในแถลงการณ์ นอกนั้นคิดว่าได้พูดถึงไปเกือบหมดแล้วครับ

โดยความนับถือ

ไอ้ปลง

อ้อ...ลืมไป ปีนั้นมีงานของพี่วอน ศิริวร แก้วกาญจน์ - ประเทศที่สาบสูญ เข้ารอบด้วย ซึ่งนั่นย่อมเพิ่มน้ำหนักให้กวีที่ตกรอบปีนั้น หยิบมาใช้ได้เช่นกัน-หากต้องการ

ขอบคุณพี่หมี่ที่มาโพสให้อ่าน
ทำให้รู้ข่าวในแวดวงวรรณกรรม

เรียน พี่หมีเป็ด ขออนุญาตใช้พื่นที่ส่วนตัว แสดงความเห็น "ส่วนตัว" นะคะ

กรณีที่เกิดขึ้น ได้มีการใช้ทฤษฎีสมคมคิด ในการเชื่อมโยงผลประโยชน์กับกลุ่มเครือข่ายนักเขียนแห่งประเทศไทย ข้าพเจ้าเองซึ่งก็มีชื่อในคณะทำงานเช่นกัน (ก็ไม่แน่ใจว่าถูกถอดถอนไปหรือยังนะคะ) ขออนุญาตเล่าถึงเรื่องราวของเครือข่ายนักเขียนสักเล็กน้อย

อันว่าเครือข่ายนักเขียนแห่งประเทศไทย ซึ่งมีชื่อใหญ่โตโก้หรูอลังการนั้น ก่อตั้งขึ้นโดยไอเดียบรรเจิดของนักเขียนนักกิจกรรม โดยมีเรืองกิตต์ รักกาญจนันท์ ซึ่งเป็นแกนนำกลุ่มใบไม้ป่าอยู่เดิม ได้ร่วมใจประสานนักเขียนให้ตั้งองค์กรเพื่อสรางกิจจกรรมวงการนักเขียน ทั้งนี้เพราะช่วงนั้นสมาคมนักเขียนเองก็มีกิจกรรมน้อย เด็กๆ ก็อยากทำกิจกรรมบ้าง โดยมีแนวคิดว่า หากเปรียบสมาคมนักเขียนเหมือนภาครัฐ เครือข่ายนักเขียนก็เหมือนองค์กรเอ็นจีโอ ที่จะทำกิจกรรมนอกระบบ คณะประชุมวันก่อตั้ง มีนักเขียนหลายคนรวมทั้งพี่วุฒิ และพี่เอกด้วย ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าแต่ละคนมีผลประโยชน์ แต่แสดงให้เห็นว่า หลายคนต้องการเห็นกลุ่มกิจกรรมเกิดขึ้น

แม้ภาพการก่อตั้งค่อนข้างสวยหรู แต่ในความเป็นจริงก็เป็นดังที่คุณไอ้ปลงได้กล่าวไว้ นั่นคือ ชื่อของคณะทำงานส่วนใหญ่เป็นการเชื้อเชิญ เพื่อให้เกิดความคึกคัก บางคนเราทาบทามทางโทรศัพท์ และลงชื่อไปในชื่อคณะทำงานที่เห็นว่าเหมาะสม ที่สำคัญส่วนใหญ่เป็น "คนรุ่นเดียวกัน" เพื่อที่ว่าเราจะได้คุยกันง่ายๆ ภาษาเดียวกัน ไม่ต้องอธิบายกันมาก ส่วนประธานเครือข่ายก็เชิญ นกป่า อุษาคเนย์รับหน้าไปก่อน

ในการดำเนินการกิจกรรม ในความเป็นจริงก็คือ เรื่องกิตติ์รับหน้าที่หนัก พร้อมด้วยกลุ่มใบไม้ป่าเดิม เช่น ป๋อง พี่เอ คุณซีน มาช่วยงาน ส่วนผู้มีชื่อในคณะทำงานของเครือข่ายนั้น ส่วนใหญ่จะไม่มา ยกเว้นได้รับเชิญเป็นพิเศษ เช่น เป็นกรรมการตัดสินรางวัล หรือ เป็นวิทยากร เสวนา ถ้าหากยกเอาชื่อสุภาพ กับ พิเชฐ มากล่าวถึง คุณพิเชฐ ไปประชุมสมาคมนักเขียนบ่อยครั้งมาก แต่ไม่เคยมาประชุมที่เครือข่ายเลย ยกเว้นการประชุมเพื่อตัดสินรางวัล

ที่สำคัญคือ เครือข่ายนักเขียนแห่งประเทศไทย เป็นการรวมตัวกันโดยยังไม่ได้จดทะเบียนตามกฎหมาย เป็นการรวมกลุ่มกิจกรรมทั่วไป ไม่ต่างจากกลุ่มหน้าราม กลุ่มนาคร เพียงแต่เราพยายามจัดตั้งองค์กรให้มีรูปแบบที่ชัดเจน ป้องกันการล้มครืนแบบองค์กรนักเขียนทั่วๆ ไป ที่เกิดๆ ดับๆ มาบ่อยครั้ง ทำให้กิจกรรมไม่สืบเนื่อง ล้มพับกลางคัน เป็นที่น่าเสียดายยิ่ง

ส่วนโครงการพิมพ์หนังสือของโกสินทร์ ก็เป็นโครงการของเครือข่าย ที่ต้องการสนับสนุนนักเขียนหน้าใหม่ ที่ทำงานจริงจัง การส่งรางวัลต่างๆ ก็ถือว่าเป็นการสร้างโอกาสให้นักเขียน มิใช่โอกาสของเครือข่ายหรอก ว่ากันตามจริง เอาเถอะ ถามจริงๆ การพิมพ์กวีนิพนธ์น่ะ มันสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำหรือคะ เราทำสำนักพิมพ์มายาวนาน ขนาดพิมพ์งานของเรวัตร เล่มแรก บ้านแม่น้ำ กี่ปีแล้วคะ จะยี่สิบปีแล้วมั้ง ป่านนี้ยังขายไม่หมด เครือข่ายมิได้หวังว่าโกสินทร์จะได้ซีไรต์หรอกค่ะ และถ้าถามความเห็นส่วนตัว เราก็คิดงาน งานโกสินทร์ดีในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่น่าจะได้รางวัล เหมือนที่เราในนามสำนักพิมพ์ส่วนตัวเคยพิมพ์งานของอุทิศ เหมะมูล เราเชื่อว่างานของเขาดี แต่ก็รู้ว่าไม่น่าจะได้รางวัล แต่เราก็ส่งประกวด เพื่อให้โอกาสนักเขียน มันก็เป็นไปตามกระบวนการค่ะ

เครือข่ายถูกโจมตีหนัก ในประเด็นผลประโยชน์ ก็แล้วแต่จะคิดกันนะคะ ว่ามันมีผลประโยชน์แค่ไหน คนที่ทำงานอย่างพี่กิตติ์ ทำงานหนักมาก ๆๆๆๆๆ มากเกินกว่าที่เราจะจินตนาการเลยล่ะ เพื่อสร้างภาพและสร้างความมั่นคงให้เครือข่าย แบกหน้าไปขอเงินองค์กรต่างๆ มาจัดกิจกรรม  มันจึงเกิดกิจกรรม อาจจะออกนอกหน้า เกินหน้าเกินตา แต่ทั้งหมดเกิดจากความตั้งใจจริง ของทั้ง นกป่า และเรืองกิตต์ ยกความดีให้ จริงๆ

ข้าพเจ้าเอง ในฐานะที่ร่วมงานกับเครือข่ายบ้างในบางโอกาส (บอกตามตรง อินดี้บุคส์ 4 ภาค เราไม่เคยไปไหนกับเขาแม้แต่ครั้งเดียว) มองเห็นความพยายามที่จะสรางองค์กรของเครือข่าย และมองเห็นความพยายามจะสร้างกลุ่มคนรุ่นใหม่ให้รักการอ่าน ด้สัมผัสความรู้สึกดีๆ เวลาได้อ่านและได้พบนักเขียน นี่เป็นเหมือนเป้าหมายหลักของกลุ่ม

ทำอย่างไร ให้คนอ่านหนังสือมากๆ อ่านอย่างมีคุณภาพ รู้จักอ่านงานชั้นดี อ่านวรรณกรรม อ่านกวี ก็ต้องทำให้เขารู้จัก สัมผัสได้ ถึงคุณค่า และหัวใจของการอ่าน หัวใจของนักอ่าน และหัวใจของนักเขียน

เรื่องรางวัล เป็นปัจจัยนอก ที่ช่วยส่งเสริมนักเขียน แต่นักอ่านตัวจริง เขามองกันที่งานค่ะ ถามเราสิ เราเป็นแม่ค้าขายหนังสือมาตลอด นับถึงปีนี้ก็ 10 ปีแล้ว นักอ่านจริงๆ เขาอ่านแล้วเขาก็รักหนังสือ และรักนักเขียน เขารักนักเขียนหรอกนะคะ เขาจึงอ่านหนังสือของคนนั้นๆ ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ เขาลืมเรื่องรางวัลไปเลยค่ะ ตอนที่เขาติดตามผลงานใหม่ๆ ของนักเขียนที่เขารัก

เชื่อแม่ค้าเถอะค่ะ

ด้วยรักและเคารพพี่หมี่เป็ด
ปล. ขอให้วันนี้พี่ได้รับข่าวดีนะคะ

ด้วยเคารพกวีและนักเขียนทุกท่าน

กว่าชื่น บางคมบาง

เหมือนที่ผมเองก็ "เคยเป็น" ถึงรองประธานฝ่ายวิชาการ แน่ะ สุภาพ พิมพ์ชน ก็เคยเป็น ภาคย์ จินตนมัย (ที่ส่งซีไรต์ปีนี้ด้วย) ก็เคยเป็น จรูญพร ปรปักษ์ประลัย ก็เคยเป็น พิเชฐ แสงทอง ก็เคยเป็น กระทั่งพี่วุฒิ - เริงวุฒิ มิตรสุริยะ ก็เคยเป็น ที่ว่ามา ตำแหน่งเดียวกันทั้งหมดแหละครับ

ไอ้ปลงหลงลืมไปอีกท่านหนึ่ง นั่นก็คือ เวียง วชิระ บัวสนธ์ หนึ่งในที่ปรึกษาเครือข่ายนักเขียน และประชาคมวรรณกรรมก็ไม่ได้นำมากล่าวถึง (น่าแปลกใจที่ไม่กล่าวถึง ในขณะที่กล่าวถึงพิเชฐกับสุภาพว่ามีสายใยผูกพันกับเครือข่ายนักเขียน เลยส่งผลให้งานของโกสินทร์เข้ารอบ) ประชาคมวรรณกรรมคงหลงลืมไปว่าสามัญชนพิมพ์งานของหมี่เป็ดซึ่งเข้ารอบ 8 เล่มสุดท้ายเช่นกัน  หรือในกรณีนี้ถือเป็นข้อยกเว้น (เลือกปฏิบัติ) ไม่จำเป็นต้องนำมาชี้แจงในแถลงการณ์!!

หรือหากประชาคมวรรณกรรมคิดไปเองว่า "ดอนเวียง" ไม่มีเอี่ยว เลยไม่พาดพิง แล้วเหตุใดถึงคิดว่าพิเชฐกับสุภาพมีเอี่ยวก็ไม่อาจทราบได้

ขออภัยหมี่เป็ด ที่จำเป็นต้องกล่าวถึง เนื่องจากความสงสัยในการเลือกปฏิบัติของกลุ่มประชาคมวรรณกรรม

ยินดีด้วยเช่นกันครับ

ดีใจด้วยนะคะพี่ ลางดี ชุ่มฉ่ำตั้งแต่ก่อนคืนวันประกาศแล้วนี่นา

ขอก็อปปี้ข้อความของลุ่มน้ำ ณฯ จากกระทู้ไทยไรเตอร์เพื่อขยายความของไอ้ปลง เผื่อสะกิดต่อมสำนึกใครบางคน

ผิดพลาดขนานใหญ่เลยออกมาแบบนี้ ตัดสินใจเร็วไปหน่อย
ถ้าจับประเด็นลึกลงไปคร่าวๆนี่เห็นจะพุ่งไปที่ประเด็นเล่มของโกสินทร์มากกว่าน่ะนี่ คนอื่นๆไม่ค่อยเห็นพูดถึงเท่าไหร่คงเพราะรู้ฝีมือกันดีอยู่แล้ว แต่โกสินทร์น้องใหม่ต้องโดนข้อหาเด็กเส้นมั้งงานนี้

งานนี้ถ้าไม่จงใจเล่นน้องโกสินทร์ก็คงตั้งใจเล่นเครือข่ายนักเขียนเป็นแน่ ตีวัวกระทบคราดกันทำไมละท่าน