ปลาน้ำลึกว่ายมาแต่ฟ้าโน้น ไกลโพ้นจากขั้วโลกขั้วไหน ?ร่องน้ำกระแสเชี่ยวเป็นเกลียวไกว แรงไหวแกนโลกเหวี่ยงโยกมา ?โขดหินกองเกยอย่างเคยเป็นรับเซ็นคลื่นซัดมาสาดซ่าซ้อนชั้นชันสูงสุดสายตาเป็นภูเขาเลากาทะมึนงำสูงและลึกลึกลับดูซับซ้อนเช้ายั
เร้นห่วงว่าใจหนึ่งดวงจะร่วงลง จึงคงคิดถึงประหนึ่งว่าเธอยังอยู่ใกล้ใกล้เพียงปลายตา เพียงคว้าสวมกอดมาพรอดคำเป็นคำรักคำเดิมแต่เริ่มแรกแอบแกวกน้ำใสอันไห้ร่ำมองฟ้ามืดคลี่ด้วยสีดำ ทรงจำช้ำบอบอยู่กรอบตาโดดเดี่ยวดึกดื่น-คืนนี้ ความทรงจำ
เย็นสูงขึ้นไปคือฟ้าสีฟ้าเข้มโดยเล็มขลิบขอบด้วยกรอบก่ำแดงสุกลุกเพลิงเป็นเวิ้งงำ ครอบดำต่ำขั้นอีกชั้นฟ้ามวลธาตุอากาศเย็นอยู่เร้นลึก หากศึกสันดาปอยู่ปลาบปร่าเป็นแสงวาบเสียงลั่นสนั่นมาสะเทือนหล้าคนยืนบนพื้นดินให้สะดุ้งตระหนกและตกใจ
มืดฟ้าหม่นจนหมองทั่วท้องฟ้าในคืนที่คนกล้ามิกล้าก้าวมืดเมฆจึงดับเดือนจึงเลือนดาวความตายจึงคายคาวคลุมด้าวแดนถามหาแสงสักแสงส่องแทงมา คืนฟ้ามืดสนิทจนมิดแผ่นเหลียวมองดูสิ้นทั้งดินแดน ทุกข์แค้นเจ็บปวดอยู่รวดร้าวคนกล้ายังมิกล้าทำหน้าที่ภูตผีอึกท