Topic List
ไม่มีชื่อหมายเลข 1แม่น้ำโขงแห้งขอดเป็นประวัติการณ์เกาะแก่งโผล่พ้นเหนือผิวน้ำอวดคราบตะไคร่เขียวลื่นและนั่นเจดีย์ทรงระฆังคว่ำที่สาบสูญหายไปนับพันปีได้ปรากฏยอดองค์สง่าตะเคียนโบราณชุ่มน้ำสำลักรอยถากคดเคี้ยวท้องพญานาคแกวกดินทรายลุ่มลึกลงลึกลงถึงสะดือโลกใจกลางทวีปมุดหายไปสู่มหาสมุทรสีทันดร
24 มิถุนา 2553ใช่อย่างนี้แน่หรือ ? ท่านปรีดีประชาธิปไตยที่เราใฝ่ฝันการอภิวัฒน์พ้นผ่านมานานครัน เราปฏิวัติกันกี่ครั้งมา ?ใช่อย่างนี้แน่หรือ ? ท่านปรีดีประเทศที่เราท่านปรารถนานายทุน ขุนศึก ศักดินา ตาต่อตาฟันต่อฟันจนบรรลัยใช่อย่างนี้แน่หรือ ? ท่า
ในฐานะมนุษย์เจ้าในฐานะมนุษย์ -ต้องมีวุฒิภาวะระดับหนึ่งเป็นระดับตรองตรึกได้ลึกซึ้งจากภายนอกไปถึงก้นบึ้งใจเจ้าจึงต้องยี่หระต่อมนุษย์ให้สุดความเชื่อถือด้วยซื่อใสไม่ว่าเขาที่เห็นจะเป็นใครไม่ว่าไม่รู้จักหรือมักคุ้นเพราะมนุษย์เกิดมาพึ่งพากันต้องแบ่งปันจุนเจือต้องเกื้อหนุนอยู่ร่ว
มือรั้นผ่านน้ำหลากสายมาหลายท่วมอยู่ร่วมแล้งร้ายมาหลายหนทั้งเด็กเดียงสาไล่มาจนถึงคนชรานัยน์ตาฟางเห็นโลกเก่าและใหม่ด้วยนัยน์ตาพบว่าโลกนี้ไร้ที่ว่างทางข้างหน้ามืดมนทุกหนทางไม่รู้จะก้าวย่างไปทางใดสะเปะสะปะเดินไปทั้งซ้ายขวาก้าวหน้า ? ถอยหลัง ? ยังสงสัยหลายชีวิตพังภิน
กลายเป็นควันลอยล่องทางปล่องไฟมอดไหม้ร่างลงเป็นผงเถ้ากี่คืนมืดผ่านล่วงกี่ช่วงเช้าความเศร้าก็ยังเศร้าอยู่เท่านั้นบันนังสตาร้องไห้กันตังไกลเกินถึงแม้ครึ่งฝันเสียงสวดศพ ปล่องไฟ และสายควันนี่คือการจากกันนิรันดร.ชุมพล เอกสมญา เป็นบุตรคนโตของผู้กำกับสมเพียร เอกสมญา ซึ่งเมื่อ 2 ปี
เพื่อนรักเพื่อนรัก-คืนฝนหนักฟ้ามืดเป็นพืดแผ่นย่อมเหน็บร้าวหนาวสิ้นทั้งดินแดนแห่งล้านแสนดวงเก็จของเม็ดน้ำที่โถมเทลงมาเป็นห่ารินมืดสิ้นทั้งวันไปยันค่ำมันเหน็บหนาวเพียงไรจงให้จำมันมืดงำเพียงไรจงให้รู้ว่าเหน็บหนาวเพียงนี้หนอชีวิตทั้งมืดทิศทางเส้นก็เห็นอยู่เป็นควา
ในนามนิคมอุตสาหกรรมส้มแดดแสดฟ้าสีผ้าอ้อมแม่ผีย้อมสนธยาด้วยผ้าหม่นน้ำทะเลสดเขียวก็เปรี้ยวปนโยนดอกคลื่นขื่นข้นเป็นดวงดวงเป็นดวงดวงในอ้อมผ้าย้อมสีแม่ผีกล่อมเห่ทะเลหลวงประมงหนุ่มทอดถอนสะท้อนทรวงเมื่อเห็นคลุ้มพวยยวงเป็นงวงดำงวงดำดำงำมืดทะมึนสายเรียงรายชายหาดอยู่คลาคล่ำในนามนิคมอุตส
แผ่นดินนี้ของข้า ! ฝังกระดูกข้าไว้ที่นี่เช่นที่เคยฝังมาทั้งสิ้นบรรพบุรุษร่วมเยื่อกับเนื้อดินเป็นฟอสซิลเรืองแสงทุกแห่งไปรินหยาดเลือดข้าไว้ที่นี่เช่นที่ทั้งสิ้นเคยรินไหลให้พืชพันธุ์งามงอกทุกดอกใบเป็นห้วยใหญ่แควธารละหานลึกเกิดในอ้อมแขนของแผ่นดินทำกินกันตามแต่ดำดึกรุ่นต่อรุ่นตายใน
น้ำตาประชาชนหัวอกระทม-นอนซมตัวซีดด้วยพิษไข้เมื่อรักหวานชื่นเป็นอื่นไปทั้งประชาธิปไตย-เผด็จการมันไม่ต่างกันเลยแต่เคยมาเป็นได้แค่ขี้ข้าของท่านท่านอดอยากปากขมมานมนานพอสมใจก็สันดานบันดาลเป็นตีตัวออกห่างว่าขวางตาอับจนก็โผล่หน้ามาให้เห็นเคยคุณค่าเศษซากแค่กากเดนก็พลันเด่นดังดีขึ้นที
ขึ้นแปดค่ำเดือนสิบเอ็ดขึ้นแปดค่ำเดือนสิบเอ็ดวันที่เจ็ดเดือนตุลา-กล่าวขานเป็นวันพระวันบุญวันสุนทานหกโมงเช้าพระผ่านมาโปรดคนท่ามกลางความเกลียดชังอย่างที่สุดหลังอาวุธแผลงประสิทธิภาพก็ทราบผลแก๊สน้ำตาควันหืนหรือปืนกลก็ประจานตัวตนสังคมไทยว่าคนไทยเกลียดกันถึงขั้นนี้ยังจะมีเกลียดกันถึงขั้