M-e-e P-e-d

3).


ไม่กี่ปีมานี้เอง ที่ผมเริ่มสังเกตว่าหน้าผากของผมเถิกขึ้นไปเยอะ  ความกลัดกลุ้มใจ

ทำให้ต้องครุ่นคิดตลอดเวลา เที่ยวสืบถามหาวิธีป้องกันผมร่วงจากใครต่อใคร มันคัน

ยุบยับๆตรงตีนผม อาบน้ำสระผมแต่ละครั้ง ก็จะได้เศษผมร่วงขยุ้มใหญ่ๆ  ผมคงใช้

ยาสระผมชนิดที่มีสารเคมีเจือปนอยู่ แต่ยี่ห้อไหนล่ะที่ไม่ใช้สารเคมีเลย? จึงซื้อ

มะกรูดลูกย่อมๆมาสองลูก จัดแจงหมกไฟพอหอมๆ ผ่าออกแล้วใช้สระตอนอาบน้ำ

ตรงที่มันคันยุบยับๆก็แสบซะจนซี้ดปาก ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ยิ่งวันก็ยิ่งคันลามไป

ถึงกลางกระหม่อม ผมใช้กล้องดิจิตอลถ่ายรูปตรงขวัญ เส้นผมหยักศกดกดำหนา

เตอะอยู่รอบๆล้อมขวัญที่แวววับ มันจะเป็นง่ามเทโพหรือชะโดตีแปลงแล้วก็ไม่รู้ ผม

เครียด ดูเหมือนยิ่งเครียดผมก็ยิ่งร่วง ผมพยายามพักผ่อนจิตใจด้วยการออกกำลัง

กาย ทุกเย็นจะวิ่งรอบสนามฟุตบอลในโรงเรียน ได้ยินมาว่าการออกกำลังกายทำให้

สุขภาพจิตสดชื่น มันจะช่วยทำให้ฮอร์โมนของเรามีพลานุภาพที่ดี    ผมหวังเงียบๆ

ในใจ  ว่าสักวันมันคงจะดกดำขึ้นมาอีกครั้ง

และนั่นเป็นเหตุที่ทำให้ผมหายหน้าไปจากเต้ยแฮร์คัทนับสองสามเดือน ช่วงเวลานี้

ผมไม่ได้ข่าวคราวอันใดของพี่เต้ยเลย แต่ยังเชื่อว่าร้านเหล้าตรงข้ามก็ยังคงเปิดจน

สว่าง  และพี่เต้ยเองก็คงยังนอนไม่หลับ คงคลุ้มคลั่งแทบจะฆ่าคนสักคนในร้าน

เหล้านั้น เย็นวันหนึ่งที่ผมรู้สึกรำคาญกับทรงผมไม่เป็นระเบียบ ยิ่งอากาศร้อนๆก็ยิ่ง

ทำให้รู้สึกหงุดหงิดอะไรต่อมิอะไรได้ง่าย มิน่าล่ะที่พักหลังๆผมมักจะขุ่นเคืองใน

เรื่องไม่เป็นเรื่องได้เสมอ ร้านเต้ยแฮร์คัทยังคงเปิดบริการ มองผ่านประตูกระจกก็ไม่

เห็นลูกค้าสักราย เห็นแต่พี่เต้ยนั่งทำอะไรไม่รู้ยุกๆยิกๆ  ผมเหลือบมองร้านเหล้าตรง

ข้าม แม่เจ้าโว้ย  นี่มันยกโขยงมาทั้งจังหวัดหรือไงกัน  ฟ้ายังไม่ทันจะมืดแท้ๆ ผม

เดินสงบจิตต่อเสียงเพลงรกหูที่สะเทือนฟ้าสะท้านดินเข้าร้านตัดผม  เห็นพี่เต้ย

เหลือบมองมาด้วยดวงตาดุๆ  มีดที่แกกำลังนั่งลับส่งเสียงความคมกริบฟังถนัด พี่

เดือนกับเจ้าแอ้งนั่งใจหายใจคว่ำอยู่หลังร้าน ผมไม่รู้จะเดินกลับหรือนั่งลงดี ได้แต่

ยืนมองด้วยความมึนงง ปนเปไปกับความรู้สึกหวาดหวั่นในลางสังหรณ์บางอย่าง พี่

เต้ยก้มหน้าลับมีดต่อ แม้จะส่งเสียงทักและเรียกให้นั่งคอยก็ตามที ผมกลับทำได้

เพียงยิ้มแห้งๆ ไม่เข้าใจว่าแกกำลังจะทำอะไร ขณะที่ผมโบกมือให้พี่เดือนทำนอง

ว่าค่อยมาวันหลัง พี่เต้ยก็ลุกขึ้นยืน ยิ้มเหี้ยมปรากฏผ่านหนวดครึ้มรอบปาก

มึงเจอกูแน่ พี่เต้ยรีบสาวเท้าก้าวพรวดๆออกไป ผมผวาหลีกทางจนเซไปชนกับ

เก้าอี้ตัดผม ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งออกไปห้าม คว้าหมับติดตรงคอเสื้อด้านหลัง

แล้วกระชากกลับเข้ามาในร้านอย่างแรง บอกแกใจเย็นๆ หันไปสั่งพี่เดือนให้เอาผ้า

ชุบน้ำมาให้ พี่เดือนยืนตัวสั่นละล่ำละลักเล่าเหตุการณ์ ผมบอกย้ำให้เอาผ้าชุบน้ำมา

ก่อน ตอนนี้ไม่อยากฟังอะไรทั้งสิ้น ได้มาก็เช็ดใบหน้าพี่เต้ยแรงๆจนทั่ว ใช้ผ้า

ประคบตรงท้ายทอยแล้วบีบนวดบริเวณขมับ พี่เต้ยหอบหายใจแรง สันกรามขบกัน

นูนแน่น ดวงตาถมึงทึงแดงฉานไปด้วยโทสะ ผมบอกพี่เดือนชุบน้ำผ้ามาให้อีก

ประคบตรงดวงตาแล้วใช้ฝ่ามือกดเบาๆ  ไม่นานพี่เต้ยก็รู้สึกดีขึ้น  แกถอนหายใจ

เฮือกใหญ่ กล่าวขอบคุณผมเบาๆ  จากนั้นเรื่องราวต่างๆก็พรั่งพรูมา

หลายคืนก่อน เจ้าแอ้งอ่านหนังสือเพื่อจะสอบกลางภาค แม้จะพยายามสงบสติสร้าง

สมาธิในการอ่านเพียงใดก็ตามที แต่เสียงที่อึกทึกนั้นมันกลับโครมครามให้อารมณ์

ขุ่นมัว มันลุกขึ้นยืนมองออกไปทางหน้าต่าง เห็นพวกขี้เมากำลังเฮฮากันอย่างสนุก

สนานสุดเหวี่ยง เสียงชนแก้วเสียงตะโกน เสียงเพลงเสียงเบิ้ลคันเร่งมอเตอร์ไซค์

เจ้าแอ้งข่มตาดับหูเอาไว้  หันกลับไปอ่านหนังสือตามเดิม จะตีสองอยู่อีกไม่กี่นาที

เวลายิ่งล่วงดึก มันยิ่งส่งเสียงสับสนอลหม่าน พี่เต้ยลุกเดินจากห้องนอนไปหาเจ้าแอ้

ง มองลูกชายด้วยความสงสารเห็นใจ  ครั้นหันไปมองร้านเหล้า ก็ยิ่งรู้สึกโกรธเกลียด

อย่างที่ไม่เคยโกรธเกลียดใครได้เท่านี้มาก่อน แกเดินไปคว้ามีดขนาดใหญ่ในครัว

กำมันไว้แน่นจนเส้นเอ็นท่อนแขนปูดโปน พี่เดือนฉุดกระชากเอาไว้ อ้อนวอนร้องขอ

ให้พี่เต้ยใจเย็นๆ บอกว่าเราย้ายไปอยู่ที่ใหม่ก็ได้ ลูกค้าของเราต้องตามไปถึง และ

เขาจะเข้าใจเราดี พี่เดือนพยายามข่มความกลัว แกไม่เคยเห็นพี่เต้ยน่ากลัวได้เท่านี้

มาก่อนเลย แกเสนอให้ย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดของพี่เต้ย  เปิดร้านตัดผมหรือจะ

ทำมาหากินอย่างอื่นก็ได้ทั้งสิ้น ส่วนเจ้าแอ้งก็ให้มันออกไปอยู่หอพักตามลำพัง

สารพัดข้อเสนอที่พี่เดือนยกอ้าง พี่เต้ยกัดฟันดังกรอดๆ  วางมีดลงแล้วโทรศัพท์แจ้ง

ตำรวจตามที่ผมเคยแนะนำ


รออยู่พักใหญ่ สายตรวจจึงเดินทางมาถึง  ร้านเหล้ากลับเป็นเพียงร้านที่มีหนุ่มสาว

นั่งจิบกาแฟกันไม่กี่คน ขวดเหล้าขวดเบียร์และเศษขยะต่างๆถูกกวาดเรียบร้อย

สะอาดสะอ้านไม่มีร่องรอยของคนเมาเมื่อครู่ที่ผ่าน พี่เต้ยยืนงง ครั้นสายตรวจเดิน

ตรวจร้านเหล้าเสร็จก็มาหาพี่เต้ย ขอคำอธิบายที่แจ้งเรื่องอันไม่เป็นจริง  ก่อนจะ

บอกว่าอย่าทำอย่างนี้อีก  ไม่เช่นนั้นจะจัดการในข้อหาแจ้งความเท็จแก่พนักงาน

แล้วก็ขับมอเตอร์ไซค์จากไป  ผมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งจึงถามย้ำไปว่าคืนนั้นมีคนเมา

กันมากมายแน่หรือ?  พี่เต้ยจ้องตาผมลุกวาว พึมพำอะไรบางคำออกมา ผมก็ได้ยิน

ไม่ถนัดนัก

บทสรุปของพี่เต้ยที่ผมบอกให้แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจคือไม่ได้ผล แม้จะเดินทางไป

โรงพักเพื่อแจ้งความลงบันทึกประจำวันอีกครั้งแล้วก็ตาม ก็ยังไม่มีเจ้าหน้าที่มาตรวจ

ตราแม้สักคืนเดียว เต้ยแฮร์คัททุรนทุรายอยู่ในบรรยากาศอันทุกข์ทรมาน ทุกคนเริ่ม

ซูบผอม พี่เต้ยดึงเอวกางเกงยีนให้ดู บอกว่าไม่นานมานี้มันถูกเก็บลืมไปแล้ว พี่

เดือนยิ้มเศร้าๆ ความสวยแบบสาวมุสลิมของแกมีรอยเหี่ยวย่นตามตีนกาและหน้า

ผาก ส่วนเจ้าแอ้งนั้น คู่คิ้วของมันขมวดปมเข้าหากันจนยับยู่ ผลการสอบกลางภาคที่

ผ่านมันทำได้เพียงเฉียดฉิว แกพยายามแก้ปัญหาด้วยสันติวิธี ด้วยการโทรศัพท์ไป

เล่าเรื่องราวอันน่าเวทนาในชะตากรรมทางคลื่นวิทยุหนึ่ง ผู้จัดรายการปล่อยให้

แกระบายออกมาจนหมดสิ้น โดยพยายามกำกับควบคุมอารมณ์และคำพูดร้อนแรง

ไว้  มันได้ผลในทางจิตวิทยา หลังจากได้พูดระบายบอกกล่าวทั้งหมด แกก็รู้สึก

โปร่งเบาผ่อนคลาย วันนั้นแกกินข้าวได้เยอะกว่าทุกครั้ง แต่ยังนอนหลับไม่ลง

เหมือนเดิม

หลังจากผมหายไปสองสามเดือน เย็นวันที่ผมเจอพี่เต้ยลับมีดแล้วเผ่นแผล็วจะไป

ฟันหัวไอ้ตี๋นั้น พี่เดือนเล่าว่าคืนก่อนเจ้าแอ้งมันอ่านหนังสือตามปกติ แสงจากโคม

ไฟสว่างพอที่จะมองเห็นตัวหนังสือ  ขณะที่กำลังจมดิ่งกับการอ่าน และการผ่าน

เสียงอึกทึกมาหลายเดือนจนทำให้เริ่มมีสมาธิได้นั้น จู่ๆก็มีเสียงพลุดังขึ้นเหนือ

หลังคาบ้าน จากนั้นก็ตามมาด้วยพลุอีกหลายดอก ประทัดอีกหลายตับ นาฬิกาบอก

เวลาเที่ยงคืนเป๊ะๆ แล้วขยับเข็มนาทีเพื่อย่างเข้าวันตรุษจีน กลิ่นกำมะถันคละคลุ้ง

ไปทั่วถนน ล่องลอยลอดเข้าล้อเลื่อนบานกระจกหน้าต่างห้องนอน พี่เต้ยสะดุ้ง

เฮือก เจ้าแอ้งสะดุ้งโหยง พี่เดือนสะดุ้งผวา เสียงเพลงจีนเปิดดังลั่นมาจากร้าน

เหล้า พี่เต้ยคว้ามีดได้ก็จะเผ่นแผล็วออกไป  พี่เดือนกับเจ้าแอ้งยื้ดยุดฉุดเอาไว้เต็ม

แรง กระนั้นเจ้าแอ้งเองนี่แหละ ที่จู่ๆก็ปล่อยมือพี่เต้ย ทะลึ่งพรวดเปิดประตูไปยืน

จ้องอยู่หน้าร้าน สายตานับสิบสิบคู่มองมาทางมัน เจ้าแอ้งโกรธก็โกรธ แต่เมื่อเห็น

จำนวนคนที่มากกว่าจ้องมองมา มันจึงหันหลังกลับปิดประตู แล้วเสียงหัวเราะก็ถล่ม

ทลายลงมาเต็มร้านเต้ยแฮร์คัท  คืนนั้นพี่เต้ยนอนเอาหมอนปิดหู เสียงพลุเสียง

ประทัดยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง ตรงโน้น ตรงนั้น มุมโน้น มุมนั้น ทั้งใกล้และไกล

ที่สุดแกบอกกับตัวเองว่าเออ กูยอมแพ้ กูจะไปอยู่ที่อื่น

มีหลายวิธีที่พี่เต้ยคิดจะจัดการร้านเหล้า ทั้งจุดไฟเผาร้าน ทั้งหาซื้อปืนมายิงหัวทีละ

คน แกว่าวางปืนกับขอบล่างหน้าต่าง ปิดไฟในห้องให้มืด ติดเลเซอร์แล้วเล็งไปที่

หัวทีละคน  หนึ่งปังก็หนึ่งศพ ทีละปังทีละศพ ถ้าจับไอ้ตี๋ได้เป็นๆ แกจะใช้เชือกมัด

มือกับตีนมันไว้ด้วยกัน เอาผ้าปิดปาก แล้วกระทืบลงไปบนใบหน้า กระทืบให้ฟันมัน

หักไปทีละซี่ทีละซี่  หรือจับมันได้ก็พาขึ้นรถไปที่ไกลๆเปลี่ยวๆ  ขึงพืดมันไว้ เปลื้อง

ผ้ามันออกทีละชิ้น จากนั้นใช้สากกะเบือที่ผ่านการตำน้ำพริกมาหมาดๆยัดทะลวง

หูรูดมัน ผมฟังวิธีจัดการของพี่เต้ยอย่างเสียวไส้ ขนลุกขนพองตาปริบๆอย่างไม่เชื่อ

ว่าคนเราจะสามารถโกรธเกลียดกันได้ถึงขนาดนี้

แจ้งตำรวจแล้วไม่ได้ผล ก็ต้องแจ้งกับโจรเท่านั้นแหละวะ พี่เต้ยยืนยันหนักแน่น

เหตุการณ์เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ ผมเองก็ไม่แน่ใจนักว่าร้านไอ้ตี๋มันจะผิดมากน้อยแค่

ไหน มันก็เปิดร้านทำมาหากินของมันเป็นปกติ ปกติเหมือนร้านเหล้าอื่นๆทั่วไป ที่จะ

ต้องมีเสียงเอะอะมะเทิ่งเอ็ดตะโรดังลั่น บางทีพี่เต้ยอาจจะผิดเองที่เปิดร้านใน

บริเวณนั้น หรือเป็นไอ้ตี๋ที่ผิด? ที่ไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้านร้านช่องข้างๆ  ผมไม่แน่ใจ

นักหรอก  แต่การส่งเสียงรบกวนคนนอนหลับนั้น ผมว่ามันเป็นเรื่องแย่ทีเดียว


ก่อนผมจะเดินเข้าร้านในเย็นวันนั้น เจ้าแมวอาหรับก็เดินส่ายตูดอยู่บนฟุตบาธตาม

ปกติ มันจะเดินรับลมยามเย็นไปจนถึงลานหญ้าข้างร้าน จากนั้นก็นอนกลิ้งเกลือกกับ

ดินสักพัก แล้วเดินกลับมาใช้ขาหน้าตบประตูเบาๆ  พร้อมกับส่งเสียงเรียกเมี้ยวๆให้

พี่เต้ยเปิดประตู


แต่วันนั้นมันหายไปนานจนผิดสังเกต พี่เต้ยชะเง้อมองตลอดฟุตบาธ เดินตามไปถึง

ลานหญ้า มองดูจนทั่วก็ไม่เจอเจ้าแมวแสนสวยนั่น แกตาลีตาเหลือกออกตามหาจน

ทั่วทั้งซอย ก็ยังไร้วี่แววแม้เงา แกเดินกลับร้านใจไม่ค่อยดี ส่งเสียงเรียกเมี้ยวๆอยู่

เป็นระยะ ตั้งข้อสันนิษฐานว่าร้านเหล้าตรงข้ามคงแกล้งแกเป็นแน่  แล้วแกก็เชื่อเป็น

ตุเป็นตะ  ใช่แน่แล้ว  มันคงแกล้งแกแน่  เดินไปคว้ามีดมาถือไว้มั่น โบกมือห้ามพี่

เดือนกับเจ้าแอ้งว่าอย่ามาห้ามอีกเลย วันนี้เป็นไรเป็นกัน  ลองลูบๆก็รู้สึกว่ามันยังไม่

คมพอ ผมจึงเห็นแกตั้งแต่ยืนอยู่หน้าร้านว่ากำลังทำอะไรยุกๆยิกๆ  แกไล่พี่เดือนกับ

เจ้าแอ้งให้อยู่หลังร้าน ก้มหน้าก้มตาลับมีดอย่างเกี้ยวกราด  เป็นจังหวะเดียวกับที่

ผมผลักประตูทะเล่อทะล่าเข้าไป  เสียงลับมีดดังจนผมขนลุก  พลันนั้นเราทุกคนก็

ได้ยินเสียงร้องเมี้ยวบาดแก้วหู พร้อมกับเสียงล้อรถที่วิ่งไปโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

พี่เต้ยสะดุ้งพรวดรีบถลันออกไปดู  ปากอ้าตาค้างเมื่อเห็นกองตับไตไส้พุง ที่เละ

ออกมากองรวมกับขนนวลๆของไอ้แมวอาหรับ พี่เดือนร้องกรีดเสียงยาว เจ้าแอ้งได้

แต่กลืนน้ำลายด้วยความอกสั่นขวัญหาย พี่เต้ยแหกปากตะโกนด่าทอลั่น ตะเบ็ง

เสียงจนเอ็นคอปูดโปน มือกำมีดแน่นจนข้อนิ้วเกร็งแกร่ง แกเชื่อเป็นแม่นมั่นว่าเพื่อน

ไอ้ตี๋ต้องแกล้งแกแน่ ด้วยความโกรธสุดขีดแกรีบวิ่งหมายจะไปกะซวกไอ้ตี๋ร้าน

เหล้า จึงชนเอากับผมถนัดถนี่  โชคดีที่แกถือมีดอยู่อีกข้าง  พอผมคว้าคอเสื้อ

กระชากกลับมาให้สงบสติอารมณ์ได้แล้ว  แกก็สะอื้นฮัก

บังพยายามแล้ว แกพูดเสียงเครือ น้ำตายังไหลด้วยความคับแค้นใจ

มันเหลือวิธีเดียว มันเหลือทางออกสุดท้ายแล้ว แกกำมีดในมือแน่นจนเหงื่อชุ่ม

ผมมองร้านเหล้าไอ้ตี๋อย่างเลื่อนลอย

นิตยสาร ค คน  เดือน มีนาคม 2552

แวะมาอ่านแล้ว

สบายดี เด๊อ  ลุง

ในสถานการณ์ที่กดดัน  พี่เต้ยถูกต้อนจนมุม โชคดีที่ยังมีทางออกเหลืออยู่อีกด้าน......

สถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้ก็มีการกดดัน  ถ้าไม่ช่วยกันแก้ไขเราอาจไม่มีทางออก.....