Topic List
ระหว่างพักของนักเดินทางเราจะหยุดพักกันสักครู่เพื่อนั่งนิ่งมองดูทางที่ผ่านรับลมระพื้นดินเรี่ยวิญญาณฟังการบานเบ่งของดอกไม้เราจะพักสักครู่เรียนรู้เส้นทางที่ทอดห่างรอเท้าก้าวเข้าใกล้เราเดินทางผ่านถิ่นแผ่นดินใดเรามิใช่คนถิ่นแผ่นดินนั้นเราเพียงนักเดินทางผู้ร้างเร่ผู้พเนจรมาจากฟ้าฝัน
สิ้นเสียงกรับเสียงนายหนังหลังจอว่าออรักมือก็ชักปากรูปแต่หัวค่ำเสียงใสใสเรียงร้อยเป็นถ้อยคำนบฤาษีพิธีกรรมโดยสำรวมเสียงกรับก็กรับกรับโดยฉับไวกรับไม้นั้นกระทบเพื่อนบร่วมปี่ทับก็ขยับจังหวะรวมจนเสียงท่วมทั่วลานในงานวัดนายหนังยังพากย์หนังอยู่อย่างเดิมแม้ดึกเริ่มเย็นเยียบเงียบสงัดยิ่ง
เด็กและผู้ใหญ่ในแผ่นดินมีเด็กเด็กมากมายในแผ่นดินหากินดิ้นรนอยู่โดดเดี่ยวอดโซแมมมอมและผอมเซียวขับเคี่ยวชีวิตกับความตายโตขึ้นอยากเป็นนี่อยากเป็นโน่นครั้นโตกลับเป็นโจรมิคาดหมายเด็กหญิงซีดผอมก็ยอมกายเป็นกะหรี่เด็กขายตัวของตนจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า-ไอ้เฒ่าเมืองนี้มันตีปล้นแหวนทองแดงแก
หมาหิวเมื่อมีเสียงโอ๊กอ๊ากจากปากคนกระเพราะที่บรรจุล้นก็ขยอกเมื่อมีเสียงโอ๊กอ๊ากอีกหนึ่งอ๊อกอาเจียนก็สำรอกมากองดินฝูงหมาจากทั่วสารทิศเงี่ยหูฟังตั้งจิต-ผิดกลิ่นนำกระเพาะฝ่อลีบที่ชีพชินมาล้อมวงแลบลิ้นด้วยยินดีอิ่มมื้ออดหลายมื้อคือชีวิตลมหิวผ่าวพิษเข้าเสียดสีเสียดกระเพาะยอกไส้ไม่
พรุ่งนี้ของหมาขี้เรื้อนพบหมาข้างถนนบนบาทวิถีใต้ฟ้าสีดำโศก-โลกสีเศร้าประกายตาหมาขรึม-ซึมเซาลมดึกพัดแผ่วเบา-เราสบตามึงก็ชีวิต-กูก็ชีวิตมึงขี้เรื้อน-กูเกลื้อนหิดมิผิดหมาต่างแสวงซอกหลืบสักคืบวาขดตัวรอเวลารุ่งตาวันพรุ่งนี้ยังไม่มานะหมาเรื้อนคืนนี้กูขอเยือนเป็นเพื่อนฝันสนทนาประสาทุก
เพลงยาวถึงคนรักที่ยังไม่รู้จักชื่อ..................เสี่ยงสาส์นมาสมานไมตรีสาวจรดปากกาบรรเลงเป็นเพลงยาวเดือนลมหนาวฝนกล้า-ธันวาคมเย็นยะเยือกเยียบในหัวใจพี่อย่างดีก็คว้าแต่ผ้าห่มหนาวสะท้อนสะท้านมาในอารมณ์ทนข่มให้หลับไปกับตาพลิกซ้ายตะแคงนอนก็หมอนข้างพลิกกลับก็เวิ้งว้างหนอข้างขวาถ
ไต่ว่าวไปชมนางฟ้าลมบนมาวนฟ้าเหนือนาครนางฟ้างามงอนมาอวดโฉมโค้งเว้าเนื้อนวลชวนโอ้โลมท้าสายตาแทะโลมละโบมเนื้อกรีดกรายอรชรพออ่อนช้อยนางฟ้าองค์น้อยน้อยมาอ่อยเหยื่อกิริยาเคอะเขินจะเชิญเชื้อชวนชมความอะเคื้อให้อะคร้าวก็ชมเถิดนางฟ้ามาให้ชมให้เสน่หารมณ์กระพือผ่าวเมื่อลมบนวนฟ้าอยู่กราวกร
๑).จนคลองหมองคล้ำเน่าน้ำคลองเวิ้งหนองเน่าในเนื้อน้ำนั่นกอสวะวัชชาติระบาดพันธุ์งามงอกดอกคันให้พรั่นพรึงอวดสายทายท้าสายตาเมืองให้เลื่องลือร่ำเป็นคำหนึ่งเป็นหนึ่งคำร่ำลืออันอื้ออึงคำซึ่งก่นโคตรให้จดจำขยะวัชพืชเป็นพืดแพลอยแผ่ตุ๊บป่องกลางคลองฉ่ำหมาเน่าเนื้อหลุดลอยผุดดำฮะฮ้าคลองครำ
แบนแรกดื่มเถิดสหายข้า-สุรามีวันเวลานาทีมิมีค่าคืนนี้ดาวพราวดวงแม้ร่วงลายังจะปรากฏดาวมากพราวดวงเราจะดื่มเพื่อลืมสรรพสิ่งและจะดิ่งด่ำดื่มให้ลืมง่วงดาวจะลาฟ้าจะเลือนเดือนดับดวงเราจะบวงบำทุกข์ด้วยสุราหนึ่งแก้วนี้มอบแด่ความแพ้พ่ายอีกแก้วดับความอับอายเหอะสหายข้าแก้วนี้-ความสมเพชเวทน
ผมค้าขายทำงานบริการลูกค้าตื่นแต่ตีห้าหัวรุ่งพรายพรึกยังพราว-ดาวตุงอีกแสนล้านนั้นมุงคุ้งฟ้าสายตัวแทบขาดเหงื่อราดตนหมายรถยนต์คันโก้-โคโรน่าแซคกั้นแฮนด์สีบรอนซ์สะท้อนตาราคาเหยียบห้าแสนเชียวท่านนายกฯครับ-ท่านนายกฯหัวอกผมเศร้าผมเปล่าเปลี่ยวปกติค้าขายกันเกรียวเกรียวโถมเรี่ยวโถมแรงขัน