M-e-e P-e-d

หญ้าแพรกก็แหลกภัยภาวะเรือนกระจกตกกระทบจึงอบจึงอ้าวจนผ่าวหล้าน้ำแข็งขั้วโลกเหนือแตกเบือมาองศาดินน้ำเหลื่อมล้ำกันดูดูวิปริตผิดประหลาดราหูคลาสดวงเมืองแล้วหรือนั่น?ดินน้ำลมไฟประลัยกัลป์จึงพร้อมใจกระทั้นกระแทกเมืองเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็นแล้วเป็นร้อนหลักเมืองง่อนแง่นตออยู่ต่อเนื่องดาวอั

เดิมเดิมใช่อย่างนี้แน่หรือ? ย ท่านปรีดีจากสองสี่เจ็ดห้าเดือนมิถุนพอสิ้นศักดินาก็มาทุนที่รสชาติคุ้นคุ้นเดิมเดิมมาเหมือนที่ปู่บอกพ่อ ย พ่อบอกผมถึงความฝันลมลมแล้งแล้งหล้าพ่อบอกปู่ยิ้มยิ้มแล้วพริ้มตาพยักหน้าขำขำไปตามแกนปู่ยังทำงานหนักเหมือนอย่างเดิมแม้เริ่มกางเกงหลวมเริ่มสวมแว่น

เหมือนเทือกบรรทัดจะร้องไห้แล้วเปลื้องก็เปลื้องแล้วซึ่งภาระตามกฎไตรลักษณะสรรพสิ่งชีวิตหนึ่งชีวิตนี้สั้นจริงใครช่วงชิงความตายได้อย่างไร?แต่แก้วยังคงแก้วอันคงค่าเหนือกระแสกาลเวลาที่บ่าไหลเหมือนเทือกยังทอดเทือกเป็นเทือกไปสูงไกลไล่หลั่นเป็นบรรทัดจึงได้เห็นเงาจันทร์อยู่ในบึงทรงกลดเต็มตึงอยู่นว

ผมจำคุณได้!ผมจำคุณได้ - วีรชนนับแสนคนบนถนนใหญ่คุณกู่เพรียกร้องหาประชาธิปไตยก่นด่าขับไล่เผด็จการวันนั้นผมอายุห้าขวบเล่นม้าควบไปมาอยู่หน้าบ้านแม่บอกว่าวันดอกไม้บานมาถึงแล้วก่อนกาล  มาถึงแล้วแม่ร้องเพลงไม่เป็น  ไม่เป็นไรหอบดอกไม้หลายช่อไปต่อแถวกระเตงผมเข้าร่วมขบวนแนวในแววตาแม่

กล่อมดาวธวัชชัยคลุมร่างที่ร้างชีวิตมาตุคีตบูชิตด้วยจิตสงบสังคีตเพลงขับกล่อมมาน้อมนบคารวะนักรบประชาชนต่างข้าวตอกดอกไม้คือใจศรัทธาต่างธูปเทียนคือน้ำตาที่ตกหล่นผิวเพลงใดจึงแปลงเลศเป็นเวทมนต์กล่อมดาวผู้ร่วงหล่นเมื่อพฤษภาพฤษภเอยเจ้าบังเอิญมาเดินโลกจุติเพื่อดับโศก ย วิหิงสาโลดแล่นค

หลับตาเถิดเธอ๑).เธอดูสิ-โลกปลายฤดูร้อนฟ้าบางตอนเดือดพลุ่งช่วงรุ่งสางแดงนั้นสาดแสงข้นลงหนทางแต่ตีนฟ้าเบื้องล่างรางรางมาแผดเผาหยาดน้ำค้างระเหยเหิดไล่เปิดฉากโลกทั้งอกหล้าจึงภาพหนึ่งซากซ้ำก็ตำตาหนึ่งศพอนาถาที่ท่ารถ๒).เธอดูสิ-โลกต้นฤดูฝนเค้าหม่นทะมึนมาได้ปรากฏในเงื้อมงำง้ำนั้นมั

เมา๑).อา-ใครน่ะใครสิใฝ่สิฝันดาริกะจันทร์อันกระจะตาอา-มือน่ะมือจะรื้อนภา โออหังการ์อาและก็อือมยฉ่ำเมรยสุร ฤ ปรือ-จินตกระพือตือบะกระเด็นซดเมรยสุรกระเซ็นเรอสิก็เหม็นเอ็นสิก็โปนเอ็นคอตะเบ็งบ๊ะเอ็งตะโกนโว้ยกูสิโผนโพ้นกูสิผินเยี่ยงนกสกุณบิน-จะบินผืนธรณินตีนกูม

สหกวีของข้าพเจ้า๑).จึงข้าพเจ้า-น้อมเกล้ารับคำและจำจดเยาว์วัยใช่เหตุผลให้เป็นคนพยศมโนธรรมงามงด-ข้าพเจ้ามีมีเช่นเดียวกับท่านผู้ขานรับเช่นเดียวกับเพื่อนมนุษย์ทุกทุกที่ข้าฯเชื่อ-มนุษย์ทุกคนเป็นคนดีฟังเถอะสหกวีปิยมิตรข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ปุถุชีพมีดวงตาใช่ฝาจีบที่บีบปิดโลกกว้าง-ตาต้อง

สะพานสู่สมรภูมิ๑).โขงรินสายเซาะทรายหินตลิ่งฝั่งไหลหลั่งถั่งโถมตะโบมตลิ่งสึกกร่อนชะง่อนแข็งชะแง่งอิงถ่างสายถ่ายทิ้งสู่ทะเลนานเนิ่นเดินทางจากต่างแดนผ่านแคว้นแดนบกระหกระเหฟั่นเกลียวเกรี้ยวกราดระนาดระเนและเชื่องช้าว้าเหว่บางเวลาคนสองคุ้มชุ่มฉ่ำลำน้ำโขงคนร่วมลุ่มกู่โก่งตะโกนหาล่อง

คือการบานผลินิรันดร์กาลเบ่งบานสะพรั่งไปทั้งต้นกลิ่นหอมกลบหนไปทุกแห่งแตกหน่อแตกตาราคาแพงดอกดวงม่วงแดงตกแต่งเติมฝังรากลงดินลึกเพื่อผลิดอกพอรากเหยียดเริ่มงอกดอกก็เพิ่มบานดอกท่วมท้นบนต้นเดิมไม่ต้องมีใครเติมก็เพิ่มเองเดือนปีทวีคูณที่พูนพอกนอนซมชมดอกที่บานเบ่งไหวดอกดกดื่นดังครื้นเคร