M-e-e P-e-d

คำกล่าวจากเพื่อน

ยังมีนักเขียนอีกมากนัก ที่รอการเจียระไนจากผู้ที่ได้ชื่อว่าบ.ก. แหละคงจะมีจำนวนไม่น้อย ที่มี่ฝีมือเพียงพอแก่การเชิดหน้าชูตาให้บรรณพิภพ

โลกอินเตอร์เนตแห่งนี้ ข้าพเจ้าได้อ่านงานเขียนของนามปากกาหลายนาม บุคลิกการเขียนหลากบุคลิก ซึ่งส่วนใหญ่ได้รับการถ่ายทอดมุมมองจากหนุ่มสาวชนชั้นกลางในปัจจุบัน

การคาดหวังคุณค่าทางวรรณกรรมจากงานเหล่านี้  ข้าพเจ้าขอไม่ประเมินใดใดทั้งสิ้น ด้วยนั่นมิใช่หน้าที่ และข้าพเจ้ามิได้มีความรู้ใดใดพอที่จะประเมินได้เลย

เพียงแต่ระยะเวลาปีกว่า ที่ข้าพเจ้าเข้า-ออกตามบอร์ดต่างๆ    ข้าพเจ้าแปลกใจที่ได้อ่านงานเขียนอันมากมายนัก มากจนข้าพเจ้าสงสัยว่า หากงานเหล่านี้ไปออกันอยู่ที่นิตยสาร อีกนานสักเท่าใดหนอ จึงจะลงพิมพ์ได้หมดทุกชิ้น (ในกรณีที่ถ้างานผ่านการพิจารณาจากบ.ก.)    ข้าพเจ้าเข้า-ออกอยู่กับบอร์ดอโคจรเป็นส่วนใหญ่    แน่นอน---แหล่งรวมชุมนุมนักท่องบอร์ดผู้พิสมัยความมัน ย่อมเป็นหลุดโลกบอร์ด ข้าพเจ้าเองก็มิเคยคาดคิดมาก่อนว่า บอร์ดที่พูดคุยกันด้วยน้ำเสียงกระด้าง ถึงพริกถึงขิง ถึงลูกถึงคนอย่างหลุดโลก จะมีงานดีดีผุดพรายออกมาอย่างต่อเนื่อง ข้าพเจ้าจำชื่อบุคคลเหล่านี้ได้แม่น "เหยี่ยวป่า---รงค์ วงษ์สวรรค์แห่งหลุดโลก" , "นิดหน่อยต้องมี-ผู้สร้างงานเขียนด้วยกราฟฟิคดีไซน์", "พี่เฮฮา----งานอันละเมียดด้วยความโรแมนติค" , "สะตอเขียว---งานเรท X ชั้นครู" , "พระเจ้า---ผู้ก่นศักดิ์มนุษย์ได้เจ็บแสบ" , "บานกระทุ้ง---ผู้ชื่นชอบงานแนวเดธ เมทัล" และอีกหลายนามที่ผลัดกันเปล่งศักยภาพงานเขียนของตน

ต่อมา-นักเขียนไร้ศักดิ์เหล่านี้ ต่างก็มีบอร์ดเป็นของตน โพสต์และเผยแพร่ในวงเล็กๆอย่างหวงแหน บอร์ดนิดหน่อย , บอร์ดโปรเจกท์-ที นี่แหละ ที่ก่อกำเนิด "แก่นเซี้ยว-หญิงสาวผู้หลงใหลงานกวีโบราณ" ,"ปิงปอง---ความเรียงแสนเหงา" , "คนชอบเขียน---นิยายเรื่องมือปืนถูกถ่ายทอดออกมาอย่างมีชั้นเชิง" , "อาปาเช่---ความเรียงอารมณ์ดีอันเลือดเย็น"

นักเขียน---แน่นอนที่สุดที่เขาต้องมีงานเขียนออกเผยแพร่ และยึดเอางานเขียนที่ได้ตีพิมพ์ตามนิตยสาร หรือรวมเล่มเป็นพ็อคเก็ตบุ๊ค เพื่อการประทับตราคำว่านักเขียนลงไป แต่คำถามถึงนิยามนักเขียนในโลกปัจจุบัน หากเราจะนับงานที่โพสต์ตามบอร์ดในอินเตอร์เนตเข้าไปด้วย-ได้หรือไม่?

สำหรับข้าพเจ้า--- ข้าพเจ้ามีคำตอบอยู่แล้ว

ก้านขด---ชื่อนี้มิได้โพสต์งานตามบอร์ดที่ข้าพเจ้าเอ่ยมาเลย ก้านขดเป็นกวีหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเดินเข้าบรรณพิภพในเวลาไล่เรี่ยกับข้าพเจ้า แหละเป็นผู้ถูกจับตาว่า เป็นกวีหนุ่มที่มาแรงอีกคนในนาม "ระกาไพร ปลายแหลม" เสียดายที่วันเวลาผ่านมา เขาได้ห่างหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ข้าพเจ้าพบเขาโดยบังเอิญในบอร์ดแห่งหนึ่ง จากการพูดคุยในกระทู้ สู่ไอซีคิว และ MSN ตามลำดับ เขายังคงมุ่งมั่นในการสร้างงานเขียนอยู่มิคลาย และได้แตกแขนงออกไปยังงานภาพยนตร์ ก้านขดเป็นนักดูหนังตัวกลั่นคนหนึ่งเลยทีเดียว

ดูเหมือนการจะมีงานรวมเล่มสักเล่มหนึ่ง หากผู้เขียนมิใช่ผู้มีชื่อเสียงมาก่อน มันยากนักที่จะมีสนพ.ใดสนใจยื่นมามาช่วยจัดการให้ ข้าพเจ้าเข้าใจดี------งานสิ่งพิมพ์คือธุรกิจอย่างหนึ่ง เมื่อมีการลงทุนก็ต้องคาดหวังผลกำไร! บอร์ดและโฮมเพจจึงเป็นที่ที่หนึ่ง ที่นักเขียนเหล่านี้ เพื่อใช้เป็นที่เก็บงานเพื่อเผยแพร่ มองดูเหมือนว่า ศักดิ์ชั้นของนักเขียนเหล่านี้ด้อยเหลือคณา การสร้างโฮมเพจและบอร์ดเพื่อรองรับงานของตน คล้ายดั่งเด็กน้อยที่ไม่ได้รับการยอมรับจากเพื่อนฝูง จึงต้องสร้างโลกใบน้อยๆไว้สำหรับซุกตนไปตามลำพัง

เป็นเช่นนั้นจริงๆหรือ? ท่านอาจจะได้รับคำตอบโดยตัวท่านเอง ข้าพเจ้าเพียงแนะนำให้ท่านอ่านงานของ "ก้านขด" เป็นตัวอย่างหนึ่ง ประเมินและประมวลผลคำตอบไว้ในใจท่าน ก่อนไปอ่านงานที่พิมพ์อยู่ตามนิตยสาร และรวมไปถึงพ็อคเก็ตบุ๊คอันเกลื่อนแผงในร้านหนังสือ!!


หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสีสนิมเหล็ก ๑๙.๓๓ น. ๓๐ มังกร ๒๕๔๕